...

Judith en de kinderen

Zondagmiddag hadden we Judith, onze “wokmerrie” uitgenodigd met haar twee kinderen. Zij is ooit door haar man in de steek gelaten en dus een alleenstaande moeder. Haar kinderen zijn de 8-jarige Relin (meisje) en Morris (jongetje). We hadden al veel over hen gehoord en wilden ze wel eens een keer verwennen. Ze zijn echt arm, hebben soms weinig of niets te eten. Wij geven nu regelmatig wat mee, een pak rijst of zo. Nu hadden we ze te gast. Ze vonden het prachtig. Eerst theedrinken of limonade met koekjes en chocola. Toen de maaltijd, kip met rijst. Groente hadden we ook maar dat hebben ze bijna nooit dus dat lustten ze niet. Erg jammer. Na het eten hebben we ze teruggebracht en nog wat foto’s bij hun huisje gemaakt. Kennis gemaakt met de moeder van Judith en nog wat andere familie en buren.

..

Bibliotheek

Maandag zijn we met man en macht bezig geweest in de bibliotheek om alle boeken te checken. We hadden een oproep gedaan aan de tieners en totaal waren we met ongeveer 10 mensen. Iedereen kreeg een aantal planken voor zijn of haar rekening om te kijken of de boeken op de goede volgorde stonden en of in elk boek een wit en geel kaartje zat en of de kaartjes nog niet vol waren.  Als iemand een boek leent schrijft degene die het boek leent zijn of haar naam het  witte kaartje en zet er een datumstempel op en doet het in een daarvoor bestemd bakje. Op een geel kaartje wordt ook de naam ingevuld en krijgt ook het datumstempel, dat kaartje blijft in het boek als herinnering voor de lener en ook om mij later te laten zien wie het geleend heeft. De witte kaartjes haal ik dan geregeld uit dat bakje en ik verwerk de informatie op dat kaartje in de computer en bewaar het op naam in een ander bakje. Bij terugkomst van een boek kan ik op het gele kaartje in het boek zien wie het geleend heeft, ik zoek dan het witte kaartje weer op en kan dan boek weer inchecken en dan gaat het witte kaartje weer bij het gele kaartje in het boek, dat dan vervolgens weer op de planken komt. Als dus nu een wit kaartje ontbrak of vol was, moest dat boek apart worden gelegd. En ook als een boek wat reparatie nodig had. Er werd stevig doorgewerkt en met de koffiepauze werd een grote schaal verse donuts gebracht door één van de moeders. Dat ging er in als koek!
De boeken waarvan de witte kaartjes onder handen genomen moesten worden kwamen op mijn bureau, daar ging ik mee aan de slag. De boeken die gerepareerd moesten worden werden door Beulah en Jo onder handen genomen.
Aan het einde van de dag was bijna alles gedaan.

Bleef voor mij nog veel ander werk over, waar ik in de loop van de week nog mee verder ben gegaan.En tot onze vreugde kwamen dinsdag (na ruim een half jaar) de zo lang verwachte stickerlabels aan, dus nu kan ik nieuwe boeken invoeren en labelen.
Sinco heeft het een en ander aan de computers in orde gemaakt en had de vrijdagmorgen de eerste stafvergadering voor het nieuwe schooljaar.

Afscheid van het Canadese team

Woensdagavond werd er een potluck (met een beetje geluk zit er wat voor je bij in de pot - maaltijd waarbij iedereen zelf wat meeneemt voor anderen) georganiseerd ter ere van het afscheid van het Canadese team. Na weken van hard werken en af en toe een uitje kwam er een einde aan hun periode hier. Het was echt fantastisch om weer zo’n gemotiveerde groep te hebben die  bij allerlei werkzaamheden heeft geholpen.
O.a. hebben ze veel werk verzet om de grond voor te bereiden waar een overdekte multifunctionele zaal  gaat komen, die o.a. gebruikt zal worden als gymnastiekzaal en conferentie/vergaderzaal en alle andere activiteiten waar wat beschutting tegen de zon nodig is. Er zijn heel wat graspollen verplaatst, gaten gegraven, enz. Inmiddels zijn onze eigen mensen druk in de weer met het leggen van de fundamenten enz. Gelukkig is er ook een bouw-meester vanuit de basis te Goroka een week je hier, om mee te helpen en goede aanwijzingen te geven.

..

.

Onder midden: de bouwmeester "Dib" uit Goroka.

Bijna afscheid van mijn oppaskinderen

Wij hebben vrijdag voor het laatst gegeten bij mijn oppasfamilie. Omdat zij over een paar weken voor een jaar met verlof gaan, wilden ze ons nog één keer te gast hebben om ons te bedanken en te benadrukken dat ze het zo fijn vonden dat ik telkens beschikbaar was om op te passen en ook zijn ze blij met alles wat Sinco hier doet. We zijn hier als één team en hebben elkaar nodig.

.

Dat zij zolang weggaan heeft o.a. te maken met het feit dat ze allang geen verlof meer hebben genomen en zij hebben de tijd nodig om het werk dat zij hier doen in hun thuisland te promoten. Als zij hier met hun gezin met vier kinderen goed willen functioneren is daar goede ondersteuning voor nodig. Het is regelmatig nodig om de “achterblijvers” te motiveren dit werk te ondersteunen.
Het was trouwens hartverwarmend hoe wij verwelkomd werden. De kleintjes waar ik al een goede band mee heb opgebouwd vlogen me om de hals en dit keer was zelfs het oudste dochtertje van 9 blij dat ik er was en ook van haar kreeg ik dit keer een knuffel. En aan tafel zat Kathryn van 4 naast mij en wachtte netjes tot ik de laatste hap in mijn mond had, en schoof toen direct bij me op schoot. Maar na een tijdje stapte ze over op Sinco, want ook hem wilde ze laten weten dat ze hem aardig vindt. Het was een heerlijke en gezellige maaltijd. Ze hadden het extra feestelijk klaargemaakt, met brownies voor toe. En  ijs en koffie!

Volgende week: Op bezoek bij Judith!

***
Hoe prachtig is het
dat niemand
een seconde
hoeft te wachten
om te beginnen
met de wereld
te verbeteren!

Anne Frank - Joods meisje
dat in de oorlog
in een concentratiekamp
overleed.

***

Ons thuisfront heeft een mooie site met o.a. een forum over zending!

...

PS. Ik lees altijd met veel interesse en geprikkeld door de humor de columns van

COLUMNCHRIST

Neem een kijkje!